Sokky mijn ex buurkat is niet meer, we waren geen vriendjes maar bij haar kwam dat voort uit angst en bij mij dus ook! In tijden van Buufje’s vakantie had ik de ‘eer’ Sokky van eten en drinken te voorzien, geloof het of niet, een getrainde gespierde vent van ruim 90 kg met gespannen nek naar binnen, zou ‘Sok’ in de aanval gaan? Uit voorzorg dikke spijkerbroek aan, mijn nekharen écht overeind, schoenen met stalen neuzen aan, vuil kreng, áls je blazend in m’n buurt komt geef ik je toch een rotschop! Gelukkig, en dat meen ik echt, is dat nooit gebeurd, pffffffffffffffffff!!!!!!!!
Soms was ze in geen dagen te zien, zou ze nog leven of dood in een hoekje liggen? Maar de neergelegde ‘loksnoepjes’ waren altijd verdwenen, de kattenbak voorzien van verse drollen, wat een lekker drollepoepertje was Sokky toch he? Ach gus Sokkepok, Sukkel of Blaaskat, uit die drie namen koos ik er altijd wel eentje, ze heeft haar laatste adem uitgeblazen, ziek als een hond.
Ga ik haar missen? Nee, dat niet maar wél de lacherige verhalen over haar. De meest besproken kat in buufje Hanneke’s sociale omgeving, Sokkepok de blaaskat is niet meer. Ondanks dat ik een waar trauma aan Sokkepok overgehouden heb toch maar een driewerf R.I.P. voor Sokky de Sukkel. Je was een SPECIAALTJE! Rest In Peace kattenkop, maar blijf uit m’n buurt!!! Please please please??? (tegenwoordig als ik een zuchtje wind voel blazen denk ik: “HET ZAL TOCH NIET????)
Gelukkig kan Jan, Sokky’s aangenomen stiefvader, weer veilig klussen zonder een kans op een ‘hijs’ van het schatje. Echt waar en sorry Jan, de lachtranen liepen over m’n gelaat, moet je ook maar niet zo’n verontwaardigd gezicht trekken!!
Als Sokkepok een keer het lef had om aardig te zijn vroeg Jan steevast aan mijn Hanne-exbuufjelief: “Heeft die kat een tia gehad of zo, ze blaast niet.”